Xentalla betanceira

Clases de Cerámica e Alfareiría a Particulares e Colexíos ou grupos. MACA HERCE Taller Pazos. Pazos, 23 15160 SADA (Galiza) Maca.Herce@terra.es Para quen se anime falamos do millorciño como complemento ao estudo ou traballo. Absolutamente absolut traballar o torno. Unha esperiencia sensual...

Amañando unha barcaza está o noso amigo Amancio "do Tuvera". Tense que retirar o motor, limpar e soldar e impermeabilizar dende dentro. Despois do traballo vencido podemos ao fin botar na ría. Este tramo do rio, entre a ponte da vía do tren e a depuradora é absolutamente artificial (non ten máis de 110 anos). Orixinalmente, antes da man do home, o Mendo e o Mandeo se xuntaban no Parque Pablo Iglesias e logo, xa convertido en Ría, se dirixían cara o o Francisco Aguiar e despois xa penetraban no Martín Ballesteros para saír logo pola Cangrexeira.

No brasil temos unha auténtica betanceira rexentando o BAR DO LUCIO, un paraiso da boa comida internacional. Cociña caseira e moita literatura latinoamericana nun dos enclaves primixenios do turismo internacional de élite. Relatos, contacontos, poesía e moita festa, como deben de ser os locais que fan historia. Un espaÇo de arte, cultura e gastromomía como ela mesma se define...

Esto é una pequena mostra de como os nosos chavales afinan cada vez máis a súa técnica grafiteira de modo que en breve xa non envexaran aos metro madrileños. Calidade e Calidade no graffiti betanceiro é o que poidemos apreciar dando un paseo polo Campo de Fútbol novo e Vales Villamarín. Enhoraboa.

Esta é una das primeiras fotografías que se coñecen da Praza do Campo. Foi realizada a finais do século XIX por Martines Santiso -que debéu de ser un auténtico cachondo- dende algunha fiestra do Cantón ou dende o "hotel" da Rúa Nova. Chama a atención a fisonomía do Convento de Santo Domingo e edificacións adosadas (fixádevos que ao adro se ascende por unha costa no extremo dereito -as escaleiras actuais son moito máis recentes-). Labradíos e viñedos ocupan o Betanzos Novo. . Ao fondo as "carrilanas" de cabalos que nos levaban a Infesta ou a Madrid. ( é decir, os taxis da época) Por suposto o edificio da Torre do Campo non aparece por ser de 1969-1970.

Explendorosa a nosa amiga Noelia agardando en estado de "buena esperanza" como decían os galegos decimonónicos. Todos os bos amigos desexamos recibir esa mensaxe que nos comunique o nacimento dun Vázquez betanceiro. Seguro que será alto coma o pai e guapa coma a nai. Enhoraboa. Amigos.

Así é como o sol se esconde alá por Bergondo nunha tarde calquera pero clara. Os que somos románticos sabemos das súas fuxidas nocturnas recorrendo os pubs e cervexeirías que hai na cara oculta da lúa e que agora non podemos ver. Algún día os voos espaciais demostrarán como a cara oculta da dúa esta chea de chiringuitos de ocio moi parecidos aos de moda aquí. Por certo, alí hai todo o ano unha temperatura moi agradable.

Esta web ten a pretensión de publicar en positivo. Evidentemente un positivo positivado por "benchosei" e "webmaster"; auténticos alma maters desta idea. Aquí aparececeron e aparecerán ideas, apreciacións e ocurrencias do seu redactor sempre sen pretensión de influir no fluxos sociais betanceiros (para eso xa existen, con máis ou menos acerto, outros espacios). Aquí xurdiron e xurdirán coñecidos e amigos betanceiros de benchosei coma unha homenaxe de cariño e respeto ás súas persoas e aos seus faceres. Quen pretenda xulgar esta páxina con segundas ou terceiras intencións mal terá que lavar a boca con xabrón LAGARTO. Atentamente.

Despois de máis de 15 anos sen cereixas (saían e nunca chegaban a madurar) este ano poidemos ver as cerdeiras betanceiras cheas. Uns din que os paxaros non teñen que comer máis outros botanlle a culpa á esa chimenea que todos vemos no horizonte betanceiro. Non sei, pero que este ano houbo sabrosas cereixas, deso si estou seguro... . Conta a tradición que as castañas (comida base galega ata a chegada da pomme de terre da América alá polo século XVI) e as cereixas caídas nos camiños eran do camiñante, que non do propietario da árbore. Pois Deus, noso señor, así despuxo que caerán no camiño que non na terra privada.